Menu główne:
POŁOŻENIE.
Gmina Kołbaskowo (dawniej gmina Kolbaczewo) - położona jest w południowej części Powiatu Polickiego. Siedzibą gminy jest wieś Kołbaskowo. Gmina stanowi 15,9% powierzchni powiatu. Gminę zamieszkuje 13,3% ludności powiatu. Gmina leży na Wzniesieniach Szczecińskich i w Dolinie Dolnej Odry nad Odrą. Gmina położona jest na tzw. Wale Stobniańskim (Bezleśnym), nieco zalesionym na zboczach. Najwyższym punktem Wału jest tzw. Mała Góra (88 m n.p.m.). W przeszłości cały ten teren porastały lasy, które zanikły na skutek rolniczej działalności człowieka. Obszar Międzyodrza zajmuje Park Krajobrazowy Dolina Dolnej Odry, w którym znajdują się 3 rezerwaty: Kurowskie Błota, Kanał Kwiatowy i Wzgórze Widokowe nad Międzyodrzem. Tereny leśne zajmują 7% powierzchni gminy, a użytki rolne 67%. Coś ciekawego dla siebie znajdą tu zarówno miłośnicy przyrody, zabytków jak i zwolennicy ryku koni mechanicznych na torze motocrossowym w Rosówku.
HISTORIA.
Pierwsze wzmianki o tych terenach pochodzą ze źródeł datowanych na koniec XII wieku (wzmianka źródłowa o Karwowie z 1191 r.). Od wczesnego średniowiecza aż do wymarcia panującej tu dynastii Gryfitów znaczny odsetek ziemi dzisiejszej gminy należał właśnie do Gryfitów. W XVI w. oraz I połowie XVII wieku około 30% ziem wchodziło w skład Szczecińskiej Domeny Książęcej. Rozległe posiadłości posiadał również Kościół. Największym właścicielem ziemskim był szczeciński Klasztor Cysterek. Znaczne uposażenia miały też inne szczeciński kościoły: św. Jakuba, św. Jana oraz Kościół Mariacki. Po reformacji i rozwiązaniu Klasztoru Cysterek, ich dobra przeszły w ręce tych kościołów i domu panującego. Odtąd dochody uzyskiwane z tych ostatnich przeznaczano na utrzymanie szczecińskich szpitali, domów dla ubogich oraz szkół (Szczecińskie Pedagogium).
Kurów był również miejscem wymienianym w pamiętnikach generała Batowa, gdzie 26 kwietna 1945 roku niemiecki burmistrz Szczecina poddał miasto. W czasie ostatniej wojny, w okolicy Siadła Dolnego, miejscowości położonej przy skarpie doliny rzeki Odry, znajdował się obóz polskich, radzieckich i francuskich jeńców wojennych. Na krawędzi wysoczyzny, 60 m wyżej, w okolicy Siadła Górnego, pozostałości archeologiczne potwierdzają istnienie dwukulturowego grodziska: kultury łużyckiej, a później pomorskiej. Podobne ślady z wałem, umocnieniami i fosą odkryto nieopodal Kamieńca na tzw. Świętej Górce (45 m n.p.m. ).
HERB GMINY KOŁBASKOWO.
Herb dwudzielny w słup przedstawia w polu prawym, srebrnym czerwonego, wspiętego gryfa pomorskiego ze złotym dziobem i pazurami, a w polu lewym, błękitnym srebrny, równoramienny krzyż. Gryf jest symbolem, wywodzącym się ze średniowiecznej tradycji heraldycznej, panującej na ziemiach pomorskich dynastii Gryfitów. Wybierając na prawe pole herbu gminy czerwonego gryfa nawiązano do wielowiekowej przynależności tego obszaru do Pomorza. Lewe, błękitne pole ze srebrnym równoramiennym krzyżem symbolizuje rozległe posiadłości jakie na tym obszarze posiadał Kościół.
- Ostoja,
- Pargowo,
- Przecław,
- Siadło Dolne,
- Siadło Górne,
- Smolęcin,
- Stobno,
- Ustowo,
- Warnik,
- Warzymice,
NAJWAŻNIEJSZE ZABYTKI GMINY.
- Kołbaskowo - kościół św. Trójcy,
- Barnisław - XIII/XIV-wieczny kościół,
- Kamieniec - XIII-wieczny kościół z kamienia ciosanego,