Menu główne:
POŁOŻENIE
Stobno (niem. Stöven) - Wieś położona przy linii kolejowej Szczecin-Gumieńce-Pasewalk.
HISTORIA
Stobno wzmiankowane było po raz pierwszy w 1243 roku, kiedy książę szczeciński Barnim I przekazał wieś na własność klasztorowi Cysterek ze Szczecina.
ZABYTKI
Na wzniesieniu po środku wsi, na skraju opadającego w tym miejscu ku zachodowi Wału Stobniańskiego, zachowany późnogotycki kościół z XVI wieku zbudowany z kamieni narzutowych, częściowo wymurowany (narożniki murów i okien) gotycką cegłą. Nie jest znana dokładna data wzniesienia świątyni. Późnogotycki styl tej salowej, orientowanej budowli, jak również użyty materiał, wskazują, iż powstała ona w XVI wieku. Założono ją na planie prostokąta z półkolistą apsydą od wschodu (tej samej szerokości co nawa) i wieżą na planie kwadratu od zachodu. Wszystkie ściany wykonane są z kamieni narzutowych z niewielkim dodatkiem cegły w warstwach wyrównawczych oraz w otynkowanych obramieniach portalu i okien. Ceglany jest również gzyms wieńczący ściany, obecnie otynkowany. Strona północna posiada dwa, z trzech istniejących pierwotnie, ostrołukowych, gotyckich okien.
Kościół został zburzony w 1945 roku, a odbudowany w 1989 roku. W trakcie restauracji kościoła dobudowano do tej ściany zakrystię krytą dachem pulpitowym z oknami i wejściem od wschodu. Apsyda wschodnia pełniąca funkcję prezbiterium posiada trzy okna: dwa skrajne ostrołukowe, środkowe zaś o łuku półkolistym. Ściana południowa posiadała trzy okna. Podczas przebudowy ościeża jednego z nich wydłużono i zrobiono zeń boczne wejście do świątyni. Główne wejście znajduje się od zachodu w podstawie wieży. Przez jednouskokowy portal o łuku półkolistym wchodzi się do wnętrza wieży, a z niej do świątyni. Dolna kondygnacja wieży wykonana jest w całości z kamienia narzutowego i zwieńczona gzymsem. Górna kondygnacja (nieco węższa) posiada z trzech stron duże okna zamknięte półkoliście. Kryta jest dachem płaskim z wielobocznym szpicem zakończonym kulą i krzyżem. Podczas restauracji kościoła regotyzowano jego wnętrze odsłaniając gotycką cegłę w gurtach i podłuczach. Wskazuje to na wcześniejszą obecność sklepień, które uległy zniszczeniu i w trakcie odbudowy zastąpione zostały stropem płaskim. Cała świątynia pokryta została blaszanym dachem dwuspadowym, w części apsydy zamkniętym wielobocznie. Narożniki murów i okien obmurowano starą cegłą gotycką.
Teren kościelny otoczony jest kamiennym murem. Do roku 1947 znajdowało się na nim kilka nagrobków. Właściwy cmentarz zlokalizowany był przy wschodnim rozwidleniu dróg do Mierzyna. Nie zachował się do dzisiaj.
We wschodniej części wsi park podworski.
MAPY
GALERIA