Kościół parafialny pw Świętej Trójcy - Kołbaskowo. - e-Przewodnik Turystyczny po Powiecie Polickim

Szukaj
Idź do spisu treści

Menu główne:

Kościół parafialny pw Świętej Trójcy - Kołbaskowo.

HISTORIA

Kościół parafialny pw Świętej Trójcy w Kołbaskowie najprawdopodobniej został zbudowany około 1286 roku. Świadczy o tym fakt, że w tym właśnie roku klasztor cysterek ze Szczecina otrzymał wieś Kołbaskowo na własność. W XVIII wieku dobudowana została istniejąca do dziś wieża. W 1950 roku odbudowany po zniszczeniach wojennych kościół poświęcono i przywrócono do kultu jako filię parafii św. Józefa ze Szczecina. 1 czerwca 1951 roku erygowano parafię w Kołbaskowie.

W roku 1984 przeprowadzono restaurację świątyni. Odbito wówczas tynki zewnętrzne, odsłonięto wątek gotycki ścian i okien. We wnętrzu odnowiono posadzkę, strop, ściany, odkryto portal południowy. Wykonano również nowe oszklenie witrażowe. Uporządkowano także plac kościelny otoczony kamienno-ceglanym murem.

ARCHITEKTURA

W centrum Kołbaskowa znajduje się XIV-wieczny Kościół parafialny pw Świętej Trójcy. Jest to późnoromańska budowla salowa, wzniesiona na planie prostokąta, bez wieży zachodniej. Elewacje ścian wymurowane są z w miarę regularnie ułożonych warstw kwadr granitowych o niewielkim tylko stopniu obróbki i o różnej wielkości. Jedynie uskokowe portale - południowy (obecnie zamurowany) i nieistniejący już dzisiaj zachodni, a także narożniki, wykonano z dokładniej obrobionych kwadr granitowych. Świątynia posiada strop drewniany i nakryta jest ceramicznym dachem dwuspadowym.

ELEWACJE

Elewacja wschodnia posiada charakterystyczny dla tego okresu układ trzech wąskich, ostrołukowych, rozglifionych na zewnątrz okien, z których środkowe było nieco wyższe. Niestety w czasie przebudowy środkowe okno zostało zamurowane i o jego wcześniejszym istnieniu świadczą jedynie ułożone w łuk kamienie elewacji. Szczyt elewacji ozdobiony jest piramidalną blendą w obramieniu ceglanym. W środkowej blendzie, na górze, znajduje się, charakterystyczny dla budowli romańskich, niewielki otwór szczelinowy.
Elewacja zachodnia ze szczytem przesłonięta jest przez dobudowaną w 1871 roku wieżę, nakrytą płaskim dachem namiotowym. W wieży znajduje się główne wejście do kościoła, nad którym znajduje się data budowy wieży. Po prawej stronie od wejścia, tuż nad podmurówką znajduje się poniemiecki geodezyjny znacznik wysokościowy tzw. reper.
W elewacji południowej zachował się relikt pierwotnego okna o ościeżach kamiennych i łuku zamknięcia mniej ostrym niż w pozostałych obmurowanych oknach. Również zachowany portal południowy ma tylko nieznacznie załamaną archiwoltę.
W elewacji północnej, która jest bliźniacza do elewacji południowej, również znajdują się trzy ostrołukowe, rozglifione na zewnątrz okna. Okna zostały obmurowane.

WYPOSAŻENIE

Wystrój wnętrza jest skromny i w większości powojenny. W wyposażeniu kościoła na uwagę zasługują:

- XVIII-wieczny ołtarz barokowy z obrazem z 1694 roku - poddany gruntownej konserwacji w 1993 roku,
- Gotycka empora chórowa wsparta na czterech filarach o dekoracyjnych głowicach,
- Lichtarze: późnorenesansowy i wczesnobarokowy,
- Dwa dzwony: jeden z 1600 natomiast drugi z 1705 roku.

 
 
 
Wróć do spisu treści | Wróć do menu głównego